Pokhara, podniebne przygody, dzień 25

Pierwotnie w planie naszego wyjazdu Pokhara się nie znalazła. Na Nepal mieliśmy przeznaczonych około 9 dni i sądziłam, że miejsce to jest zbyt daleko położone od naszej bazy wypadowej, jaką miało stanowić Katmandu. Jednak zaradny pan z biura podróży  namówił nas na Pokharę, wyszukując tani bilet lotniczy z tego miejsca do Kathmandu.

W mieście tym nie znajduje się zbyt wiele zabytków czy starych uliczek, ale za to rozciąga się tu wyjątkowo piękny krajobraz - czyste jezioro położone wśród wysokich gór.

Aktywny dzień zaczęliśmy o 4 nad ranem, aby pojechać wysoko w góry podziwiać wschód słońca nad Himalajami z nadzieją, że uda nam się wypatrzeć chociaż jeden ośnieżony szczyt. Niestety nadal trwa pora monsunowa, a ciągłe deszcze i gęste chmury czynią to praktycznie niewykonalnym. Nie miałam wielkich złudzeń, że zobaczę piękną panoramę Himalajów, jednak moja natura, która ciągle mówi mi że wszystko jest możliwe podpowiadała mi: a może jednak... Niestety życie to nie bajka i moja wizja hollywoodzkiego wschodu słońca rozświetlającego powoli dolinę ciepłym światłem, docierającym stopniowo do łańcucha górskiego Annapurny nie sprawdziła się :(  Może był to znak, że jest tu po co wracać. Zamiast widoku na Dach Świata, z góry zaliczyliśmy panoramę doliny, gdzie ulokowana jest Pokhara, nad brzegiem jeziora Fewa.

Po śniadaniu i krótkiej drzemce, wsiedliśmy na pakę indyjskiej terenówki, żeby dynamicznie wjechać po wyboistej drodze wyłożonej kamieniami na szczyt pewnej, dość wysokiej 'górki'. Następnie ubrano nas w uprząż i....

....polecieliśmy paralotnią nad doliną :) Było to na prawdę niesamowite doświadczenie, bardzo relaksujące i miłe. Można tylko wróblom pozazdrościć. Powietrze jest ciepłe, wiatr delikatny, a lot bardzo płynny :). Jedynie trochę niepewnie można się czuć przy starcie, gdy instruktor każe biec w kierunku urwiska, aż się grunt pod nogami nie skończy :) Widoki z lotu ptaka nadrobiły stratę niemożności wcześniejszego podziwiania Himalajów chyba z nawiązką. Wrażenie jest doprawdy niesamowite - czując wiatr we włosach, kontakt z naturą niezmącony dźwiękami żadnej maszynerii, można poczuć tą wolność którą czują ptaki...

Po obiedzie, w "budzie" z daniami kuchni tybetańskiej, na który zjedliśmy znowu momo, tyle że tym razem w wersji smażonej, pojechaliśmy na wycieczkę objazdową po okolicy. 

Ponieważ, jak już wcześniej pisałam, nie ma tu żadnych ciekawych zabytków, to z atrakcji, które zaplanowano w pakiecie zwiedzania okolicy pokazano nam tylko dwa punkty, które wydają się warte wspomnienia. Mam wrażenie, że nazwanie reszty punktów atrakcjami to trochę za mocno powiedziane...

Bardzo efektowny okazał się wodospad Devis Fall, który wyjątkowo okazale prezentuje się podczas pory deszczowej, i z wielkim impetem wpada do jaskini, której w chwili obecnej z powodu zalania nie da się zwiedzać. 

Następnie popłynęliśmy na rejs łódką po jeziorze Fewa, przypominającym nieco macedoński Ochryd. Po drodze wystąpiliśmy na wysepkę z malutką świątynią. 

Podsumowując dzień: spędziliśmy go na lądzie, na górze z tarasem widokowym, pod ziemią w świątyni znajdującej się w jaskini, w powietrzu na paralotni i na wodzie w łódce. Dość duża różnorodność jak na jeden dzień :) Na koniec momo (jedyny stały element w naszym obecnym życiu) i do hotelu zbierać siły na dalsze wyczyny. Jest dopiero 18, a jest już ciemno. Zachód słońca przypada dość wcześnie, a z powodu ciągłych przerw w dostawie prądu okolica pogrąża się w mroku, oświetlonym gdzieniegdzie świeczkami lub małymi lampkami zasilanymi prądem z awaryjnych akumulatorów. To niesamowite, ale już się nawet przyzwyczaiłam, że prąd nie jest tutaj standardem. Na ścianie jest rozpiska w jaki dzień o której można się spodziewać energii w gniazdkach.  Nam też powoli energia się kończy. Takie ciągłe przemieszczanie się bez stałego dachu nad głową jest wyczerpujące. Na szczęście jest tu tak sympatycznie, że mimo tego chce nam się dalej poznawać okolicę.

Przygotowania do lotu

Łapiemy wiatr i w drogę

  Za moment i my tak będziemy sobie latać

 Asia już po starcie

 Było całkiem wysoko

 No i ja po starcie - jak widać bardzo zadowolony :)

 Przez chwilę lecieliśmy sobie obok siebie

 Niesamowita perpektywa

 Można poczuć się jak ptak

 Dobrze, że zasznurowałem buty

 Poletka ryżowe

 Obniżamy lot

 I celujemy w miejsce lądowania

 Dzieci za drobną opłatą zbierają sprzęt i składają spadochrony

 Znów na ziemi

 Jedno z nielicznych wspólnych zdjęć

 "Atrakcja" turystyczna - wodospad wpada do jaskini

 Obóz Tybetańskich uchodźców i ich praca

 Wyrób dywanów

 Było w powietrzu, było na ziemi, więc teraz na wodzie

 No i ja też :)

Autoportret

 Świątynia na wyspie