Na Teneryfę

Ola! Pozdrawiamy z Teneryfy! Już po 14 godzinach podróży jesteśmy szczęśliwi, że po półtora rocznej przerwie znów udało nam się ruszyć w świat. Siedzimy na balkonie i jest cieplej jak u nas w sierpniu. Podróż, choć była męcząca, odbyła się bez problemów. Najpierw autem przez śnieg i mróz jechaliśmy 300km do Berlina. Potem z parkingu z 3 walizkami, 3 torbami i jednym 2,5 latkiem szliśmy pół kilometra na lotnisko, co było nawet trudniejsze niż poprzednie 300. Następnie małe 6 godzin w samolocie, w dużej stalowej rurze ze skrzydłami. Impresje Franka z lotu: skrzydła mają zęby, jest hałas, że chce sikać za okno do wody, i że chmury wyglądają jak plaża. Przy czym po wylądowaniu oznajmił na cały samolot, że on tupu tup bo miasto jest nasze. A po tym jak ludzie zaczęli klaskać to zapytał czy tu gdzieś małpa skacze. Jak już udało nam się wyjść z samolotu i wsiedliśmy do autobusu, który miał nas zabrać na terminal to zapytał, czy nie potrzebujemy biletu. Na parkingu nie mogliśmy znaleźć stanowiska z autem, a jak już się odnaleźliśmy to okazało się, że fotelik samochodowy nie jest przypięty i właściwie nikt nie wie jak to zrobić. Hiszpanie poszli po inny, który potencjalnie potrafili zamontować, ale jednak okazało się, że sami jutro będziemy musieli się za to zabrać, bo prawie w ogóle się nie trzyma siedzenia. Międzyczasie Franek usiadł za kierownicą i zapytał czy może zatrąbić. Po odmowie nacisnął każdy możliwy przycisk i pokręcił każdym możliwym pokrętłem, po czym stwierdził, że auto jest dobre. Skoro nie odpadło to znaczy, ze dobre. Ani przez moment nie byliśmy straciliśmy cierpliwości. Nawet jak Hiszpan, który miał nam dać opłacony bilet parkingowy odjechał w siną dal. A to wszystko przez ten cudny klimat.

Kanaryjskie wulkany powyżej chmur.

A oto co się okazało po wypakowaniu walizek...same zabawki. Jedyną niepotrzebną rzeczą, którą zabraliśmy jest termofor...

P.S. Jest już kolejny dzień. Było plażowanie i smażone świeże sardynki na obiad. Mniam :)